با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید
به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين
وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد
و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود
درباره ما
به وبلاگ من خوش آمدید
دو اشتباه بسیار بزرگ یکی این است که قبل از موعد اقدام به عمل کنیم و دیگری این است که فرصت مناسب را از دست بدهیم ،بدبختی آن نیست که می توان از آن بر حذر بود ، بلکه آن است که گریزی از آن نیست . با عمل است كه انسان از دنياي تكراري روزانه ، جايي كه همه شبيه يكديگرند ، بيرون مي آيد، با عمل است كه انسان خود را از ديگران متمايز مي كند و فرد مي شود.
هرکسی که بداند که نداند از همه داناتر است یک چیز را خوب می دانم و آن این است که هیچ نمی دانم، هر که بداند درست چیست، دست به نادرست نمی زند .
دانشگاه تمام استعدادهای افراد،ازجمله بی استعدادی آنها را آشکار میکند...
شكسپير گفت:
من هميشه خوشحالم، مي دانيد چرا؟
براي اينكه از هيچكس براي چيزي انتظاري ندارم،
انتظارات هميشه صدمه زننده هستند...
اکثر کارفرمایان در آگهیهای استخدام صحبتی در مورد میزان حقوقی که میخواهند به کارمند بپردازند، به میان نمیآورند، اما وب سایت Glassdoorr، این مسئله را برای کارجویان در آمریکا راحت کرده است. این وب سایت با استفاده از دادههای جمع آوری شده از سوی کارمندان با پستهای مشابه، توانسته میزان حقوق را برای هر سمت شغلی تخمین بزند.
طبق آمار ارزش تقریبی پستهای شغلی خالی در آمریکا، در مجموع ۲۷۲ میلیارد دلار است. طبق آماری که از سوی این وب سایت منتشر شده است، اکثر پستهای شغلی خالی در این کشور مربوط به حوزهی پزشکی میشود. حدود۸۰۰ هزار فرصت شغلی خالی در این زمینه وجود دارد، که مجموع حقوق آنها ممبلغی معادل ۲/ ۴۵ میلیارد دلار در هر سال است. صنعت تکنولوژی، رتبهی پنجم را از نظر مجموع میزان حقوق پستهای شغلی خالی دارد (چهار رتبهی بالاتر عبارتست از: حوزه پزشکی، تجارت، خرید و فروش، حمل و نقل و تدارکات).
بیشترین پست شغلی خالی مربوط است به مهندسی نرمافزار (از مبتدی تا ارشد). برای این سمت بیش از ۱۳ هزار فرصت شغلی بدون تصدی وجود دارد و این حاکی از نیاز روزافزون بازار تکنولوژی در امریکا به متخصصان نرمافزار است. این تعداد زیاد سمت خالی در حالی است که تعداد زیادی هر ساله در رشته مهندس از دانشگاههای مختلف به بازار کار این کشور وارد میشوند و افراد زیادی نیز از طریق مهاجرت (البته تا قبل از قوانین مهاجرتی اخیر) جذب بازار کار این کشور میشوند. سمت توسعه دهنده سیستمهای کامپیوتری نیز با بیش از ۶ هزار تقاضا در بازار کار توانسته رتبه دوم را در این لیست به خود اختصاص دهد. نکته درخور توجه در این گزارش این است که یکی از مورد نیازترین مشاغل حوزه تکنولوژی فوق تخصص در زمینه بیگ دیتا (بزرگ داده) است. این مسئله به خصوص بعد از بحثهای زیاد دربارهی استفاده از بزرگدادهها به منظور پیادهکردن ایدههای تجاری جدید و جمعآوری دادههای مختلف از کاربران (به ویژه پیرو فراهم شدن فضاهای رشد ابزارهای اینترنت اشیا) اهمیت بسزایی برای شرکتهای مختلف پیدا کرده است. این پست بالاترین میزان متوسط حقوق پرداختی را داشته که احتمالا ناشی از کمبود متخصص در این عرصه و حساسیت بالای این شغل است.
نکته جالب در این لیست حضور سمت برنامهنویس موبایل در انتهای آن است و این برخلاف آن چیزی است که در این سالها انتظار داشتیم. این سالها همه تصور داشتند که برنامهنویسی موبایل یکی از مورد نیازترین مشاغل عرصه تکنولوژی در یک دهه اخیر باشد اما به نظر میرسد حضور تعداد زیاد برنامهنویسان در این عرصه و سادهتر شدن پلتفرمهای برنامهنویسی میزان تقاضا برای این شغل را به شدت کاهش داده است. در ادامه مقاله به ۱۵ سمت شغلی برتر و پردرآمد در حوزه تکنولوژی اشاره خواهیم کرد که بیشترین تعداد پستهای خالی را دارند. طبق لیست اعلام شده از سوی سایت Glassdoor، هم اکنون ۵۸۶٫۲۶۳ جایگاه شغلی خالی در صنعت تکنولوژی آمریکا موجود است که بطور کلی حقوق سالانهای معادل ۲۱ میلیارد دلار را دارند.
شبکه های کامپیوتری روز به روز گسترده می شوند و افراد بسیاری علاقمند به فراگیری دوره های کارشناسی و تخصصی شبکه هستند. دوره + Network که از طرف سازمان CompTIA ارائه شده است با آموزش مفاهیم اولیه شبکه ، دانشجویان را برای فراگیری دوره های پیشرفته تر مانند دوره های MCSE و CCNA آماده می کند. شما می توانید این کتاب را از سایت آغازه رایگان دانلود کنید.
یک شبکه رایانهای (Computer Network)، که اغلب به طور خلاصه به آن شبکه گفته میشود، گروهی از رایانهها و دستگاههایی میباشد که توسط کانالهای ارتباطی به هم متصل شدهاند. شبکه رایانهای باعث تسهیل ارتباطات میان کاربران شده و اجازه میدهد کاربران منابع خود را به اشتراک بگذارند. در کتاب حاضر شما بیشتر با شبکه های رایانه ای آشنا خواهید شد.
مشخصات
نام نویسنده: مهندس آرشین خوش رو، مهندس محمد علی شاهی و مهندس سید حمیدرضا ضیایی فرمت کتاب: PDF تعداد صفحات: 280 حجم فایل: 3.53 مگابایت
با تحولات گسترده یی که انقلاب صنعتی و پس از آن انقلاب الکترونیکی و دیجیتالی به دنبال داشت، اوضاع فرق کرد و انسان ماجراجو توانست بدون دردسر به تمام نقاط کره زمین سفر کند و ناشناخته های بیشتری را بشناسد. در حال حاضر به کمک اینترنت و پیشرفت های صورت گرفته در ارتباطات الکترونیک به راحتی می توانیم به سرعت برق با دورافتاده ترین نقاط جهان هم به سادگی ارتباط برقرار کنیم. امروزه دیگر همچون گذشته فاصله، یک محدودیت محسوب نمی شود.
بدون شک در آینده ای نزدیک، اینترنت تا اعماق دوردست منظومه شمسی نیز نفوذ خواهد کرد تا بر این اساس سیستمی ارتباطی برای سفر انسان به دیگر کرات هم پایه ریزی شود. سازمان های فضایی به خوبی مطلع هستند که برای شناخت دقیق تر دیگر کرات منظومه شمسی به سیستم ارتباطی پیشرفته تری برای سفرهای فضایی آینده نیاز است. با وجود سرعت رو به افزایش ارتباطات الکترونیکی در جهان، متاسفانه رشد ارتباطات در فضا با سرعت لاک پشت پیش می رود و البته این مساله دارای دلایل مهمی هم نیز هست. اولین دلیل آن فاصله است. اطلاعات روی زمین می تواند حتی با سرعت نور هم حرکت کند (به وسیله فیبر نوری) و همین امر ارتباط همزمان اینترنتی با سراسر جهان را نیز ممکن ساخته است. این در حالی است که هر چه از زمین فاصله بگیریم با تاخیر بیشتری در این زمینه روبه رو خواهیم شد، زیرا نور باید میلیون ها کیلومتر در فضا حرکت کند در حالی که فاصله بین گیرنده و فرستنده در زمین از چند هزار کیلومتر بیشتر نیست.
یکی دیگر از مشکلات ارتباطی فضانوردان، موانع فضایی است. یعنی میلیون ها مانع ناشناخته در فضا وجود دارد و هر آنچه بین فرستنده و گیرنده سیگنال ها قرار گیرد، می تواند به راحتی کانال ارتباطی بین فضانورد و پایگاه زمینی را مسدود کرده و اختلال ایجاد کند. سومین عامل مهم در این زمینه وزن پایگاه های مستقر در فضا است. به عبارت دیگر حمل اشیای سبک وزن به فضا آسان است در حالی که آنتن های قدرتمندی که بتوانند ارتباط با اعماق فضا را تقویت کرده و به بهترین شکل سیگنال های پیام را منتقل کنند، بسیار سنگین و در نتیجه ارسال آنها به فضا غیرممکن است.
اگر نگاه دقیقی به فضاپیمای روباتیک مریخ پیما در سال ۱۹۹۷ داشته باشیم، متوجه می شویم که فضاپیماها برای ارتباط با زمین از اعماق فضا، به ارتباط ویژه و گسترده یی نیاز دارند. در ماموریت مریخ پیمای روباتیک سال ۱۹۹۷، اطلاعات با سرعت ۴۰۰ بیت در ثانیه به زمین ارسال می شد در حالی که هم اکنون کامپیوترهای ما می توانند حداقل با ۵۰۰ برابر این سرعت، اطلاعات را منتقل کنند. «ریچارد ویمبسون» کارشناس ارشد امور هوافضا در مریلند می گوید؛ «در صورت راه اندازی اینترنت بین مریخ و زمین می توان اطلاعات و داده ها را با سرعت یک میلیون بیت در ثانیه منتقل کرد. هر چند این سرعت بازهم از سرعت انتقال روی زمین پایین تر است، ولی برای ارسال تصاویر از دیگر سیارات با جزئیات و شفافیت بالا، کافی است.» پژوهشگران پروژه های سازمان ناسا تخمین می زنند که با آغاز فعالیت شبکه اینترنت فضایی، سرعت آن به تدریج تا ۳ مگابیت در ثانیه هم افزایش می یابد حتی در گام های بعدی افراد معمولی هم می توانند به راحتی همراه با فضانوردان در سفرهای فضایی شرکت داشته باشند.
شبکه ارتباطی میان سیاره یی در واقع نسخه یی از اینترنت زمینی در مقیاس بسیار گسترده تر و با زیرساخت هایی بسیار بیشتر است. سه بخش اصلی این شبکه بزرگ عبارتند از شبکه بین المللی (Deep Space Network) DSN ناسا به اضافه هفت ماهواره کوچک که دور کره مریخ در حرکت هستند و همچنین یک پروتکل جدید برای انتقال اطلاعات. شبکه بین المللی DSN در اختیار سازمان ناسا است و از چندین آتن مخابراتی عظیم تشکیل شده است که از این آنتن ها برای کنترل حرکت فضاپیماهای ناسا در فضا استفاده می شود و به نحوی طراحی شده اند که امکان ارتباط همیشگی رادیویی با فضاپیماها را فراهم می کنند. سازمان ناسا تجهیزات گسترده این شبکه را در سه سایت مختلف واقع در آدلاید استرالیا، جنوب اسپانیا و سن دیگوی کالیفرنیا مستقر کرده است.
در هر یک از این سایت ها، یک دکل آنتن ۳۵ متری با دقت بسیار بالا، یک آنتن ۳۵ متری برای هدایت پهنای امواج، یک آنتن ۲۶ متری، یک آنتن ۷۰ متری و یک آنتن ۱۲ متری وجود دارد. براساس برنامه ریزی های صورت گرفته، قرار است شبکه DSN به عنوان پل ارتباطی زمین با شبکه ارتباطی میان سیاره یی عمل کند. محققان سازمان ناسا پیشنهاد کرده اند آنتن های DSN هر روز به مدت ۱۲ ساعت به سمت مریخ یا دیگر سیارات مورد نظر چرخانده شوند تا امکان ارتباط بین زمین و سیاره مربوطه وجود داشته باشد. از سوی دیگر ماهواره هایی هم که در مدار سیاره مربوطه گردش می کنند باید ارتباط دوطرفه موجود را به طور ۲۴ ساعته تامین کنند. یک پایگاه ویژه یا کاوشگر هم می تواند نقش مشابه شبکه DSN برای ورود یا خروج اطلاعات از سیاره مربوطه را داشته باشد. براساس طرحی که پژوهشگران سازمان هوافضای ایالات متحده برای شبکه ارتباطی مریخ زمین پیشنهاد کرده اند، شبکه بین المللی DSN با ۶ ماهواره کوچک و یک ماهواره بزرگ به نام Marsat که با فاصله اندکی از مریخ در مدار قرار گرفته است، ارتباط برقرار خواهد کرد، ضمن اینکه ۷ ماهواره کوچک به عنوان ماهواره های پخش کننده برای فضاپیماهای سطح مریخ یا نزدیک به آن عمل خواهند کرد. ماهواره Marsat هم وظیفه دریافت داده ها از هر یک از هفت ماهواره و ارسال اطلاعات به زمین را برعهده خواهد داشت، ضمن اینکه بین زمین و سفینه های فضایی، ارتباط پیوسته یی برقرار است و ارسال اطلاعات و تصاویر از سیاره مربوطه را با پهنای باند بالا امکان پذیر می کند. سازمان ناسا اعلام کرده است که در صورت موفقیت در بخش های اولیه پروژه، تا اواسط سال ۲۰۰۹ میلادی، ماهواره های خود را در مدار مریخ نصب خواهد کرد، هرچند قبلاً هیچ تاریخی برای این کار تعیین نشده بود. ارتباطات فضایی از گذشته تاکنون به تدریج تکامل یافته است. این ارتباطات با ساختارهای نقطه به نقطه (Peertopeer)،یک بار مصرف و پرهزینه شروع شد و در نهایت قراردادی تنظیم شد که مورد تایید تمام آژانس های فضایی جهان قرار گرفت. از سال ۱۹۸۲ تاکنون با تلاش های کمیته مشاوران سیستم های داده های فضایی (CCDS) روند برقراری ارتباطات فضایی آسان تر شده است. این کمیته تاکنون با توافق آژانس های فضایی جهان برای استانداردسازی روش های ارسال اطلاعات و تبادل اطلاعات گام های مهمی برداشته است، ضمن اینکه ۱۰ سازمان فضایی بزرگ در آن عضویت دارند و بیست ودو سازمان دیگر هم با این کمیته در زمینه تکنولوژی همکاری می کنند و بیشتر از یکصد شرکت بزرگ در جهان هم با این کمیته همکاری دارند. از سوی دیگر گروهی از متخصصان آزمایشگاه JPL ناسا به سرپرستی پروفسور «وینتون سرف» و تحت نظارت سازمان CCDS، در حال فعالیت روی طراحی پروتکل جدیدی برای ارسال فایل ها در فواصل طولانی بین سیارات و فضاپیماها هستند. این پروتکل مانند پروتکل اینترنت و پروتکل کنترل انتقال داده ها (TEP) به عنوان زیربنای کلی سیستم عمل خواهد کرد. جالب اینکه پروتکل های IP و TEP نیز در دهه ۷۰ به وسیله پروفسور سرف و همکارانش طراحی شد و در حال حاضر هم به عنوان ستون فقرات شبکه اینترنت در دسترس همگان است. این پروتکل ها پیغام های ارسالی را به بسته های اطلاعاتی کوچک تر تبدیل و به مقصد موردنظر ارسال می کنند. همانطور که می دانید مهمترین عامل در طراحی یک پروتکل ارتباط فضایی، سازگار بودن آن با تاخیرهای ناشی از انتقال اطلاعات در فضا است. در واقع هدف سرف و همکارانش این است که با راه اندازی یک پروتکل ارتباطی جدید مشکلی برای کارکرد کلی شبکه ایجاد نشود. حتی در صورت از بین رفتن تعدادی از بسته های اطلاعات در حین ارسال.
ضمن اینکه این پروتکل جدید باید توانایی فیلتر کردن پارازیت های دریافتی به هنگام عبور از میلیون ها کیلومتر فضا را دارا باشد. یکی از این پروتکل های جدیدی که طراحی آن به اتمام رسیده است، پروتکل Parcel Transfer نام دارد که اطلاعات را در پایگاه ورودی هر سیاره ذخیره و سپس تقویت و ارسال می کند. این سیستم باید درخواست اطلاعاتی را هم که برای پایگاه ارسال می شود، پردازش و آن را به مقصد مربوطه ارسال کند.
نکته دیگری که کارشناسان پروژه به آن می اندیشند، ماهواره هایی است که باید در مدار مریخ نصب شوند و صدها میلیون کیلومتر با کره زمین فاصله دارند و تعمیر و عیب یابی آنها در صورت لزوم، بسیار سخت و پیچیده خواهد بود. بنابراین باید قطعات و ساختار این ماهواره ها از دیگر ماهواره هایی که نزدیک به مدار زمین در حرکتند، بسیار ایمن تر، قوی تر و باکیفیت تر باشد. نکته مهم دیگر در زمینه طراحی این شبکه این است که برخلاف فواصل زمینی که به یکدیگر نزدیک هستند، فاصله بین یک ایستگاه فضایی روی زمین و یک پایگاه فضایی دیگر در نزدیک مریخ، می تواند حدود ۳۰۰ میلیون کیلومتر و حتی بیشتر باشد. بنابراین در چنین فاصله یی ممکن است سیگنال رادیویی برای رسیدن به مقصدش چندین دقیقه در راه باشد. از سوی دیگر کارشناسان پروژه های نجومی می دانند که ایجاد اختلاف در سیستم های ارتباطی و ناوبری فضاپیماها در ماموریت های فضایی، واقعاً فاجعه بار خواهد بود و یک اختلاف کوچک در سیستم های الکترونیکی می تواند همان بلایی را که بر سر فضانوردان فضاپیمای کلمبیا در سال کارشناسان سازمان ناسا اعلام کرده اند برای ایجاد شبکه ارتباطات فضایی، برنامه های پیچیده ای برای غلبه بر مشکلات موجود دارند. به همین دلیل هم نوید ایجاد این شبکه تا پایان سال میلادی را داده اند تا در نهایت با گسترده شدن آن بتوان در گام های بعدی تا اعماق منظومه شمسی را تحت کنترل یک شبکه بین المللی همچون اینترنت داشت. هم اکنون این رویا چندان هم دور از ذهن نیست.
DTN
ناسا با همکاری آژانس فضایی اروپا (ESA) شبکه ارتباط بین سیاره ای را با برخی عملکردهای مشابه اینترنت مورد آزمایش قرار داد.
در آزمایش سیستم مفهومی اینترنت بین سیارهای، یکی از خدمه ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) با استفاده از لپ تاپ طراحی شده توسط ناسا موفق به راهاندازی یک ربات لگوی کوچک بر روی زمین شد. «سونیتا ویلیامز» فرمانده عملیات اکتشافی۳۳ در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)، با کمک پروتکل ارتباطی DTN ربات آزمایشی Mocup را در مرکز عملیات فضایی اروپا در شهر دارمشتات آلمان راه اندازی کرد. سیستم مفهومی اینترنت بین سیارهای در آینده میتواند به برقراری ارتباط شبه اینترنتی بین زمین و رباتها در سیارات دیگر از جمله مریخ مورد استفاده قرار گیرد.
فناوری شبکه ارتباطی DTN دارای پروتکل Bundle است که شباهت زیادی با پروتکل اینترنت (IP) دارد، اما بر خلاف پروتکل TCP/IP که برای برقراری ارتباط سراسری اینترنت مورد استفاده قرار می گیرد، شبکه DTN برای مقابله با قطع ارتباطات، ایرادات و تأخیر ارسال و دریافت سیگنال که در ارتباطات بین سیاره ای روی می دهد، استفاده می شود.
«بدری یونس» معاون مدیر ارتباطات فضایی و ناوبری ناسا تأکید کرد: شبکه ارتباطی DTN می تواند در آینده توسط فضانوردان مستقر در فضاپیماها در مدار سیارات دیگر از جمله مریخ و برای راه اندازی و هدایت کاوشگرهای رباتیک مورد استفاده قرار گیرد.
آدم های موفق، همیشه به دنبال فرصت هایی برای کمک به دیگران هستند... ،
افراد ناموفق همیشه می پرسند : " این کار، چه سودی برای من دارد؟ "